Haai lieve mensen,

Hier eindelijk een verhaaltje van mij. Deze type ik vanuit een cyber café in Tinchuli (de buurt waarin mijn klooster zich bevindt). Ik zal mijn eerste dag in Kathmandu omschrijven.

Zoals jullie weten vloog ik zondag weg richting Nepal, waar ik maandag rond 11.00 uur aankwam. Ik stapte uit het vliegtuig en woooow! Ik stapte in een heel andere wereld. In de aankomst hal moest ik nog een immigratieformulier invullen en kon ik in de rij gaan staan voor mensen met een visa. Eenmaal beneden in de bagage ruimte zag ik mijn tas gelukkig gelijk liggen. Nu kon ik naar buiten. Voor de deur stonden super veel Nepalese mensen met bordjes van verscheidende organisaties. Ook hier zag ik al gelijk mijn bordje ‘ CDN (Cultural Destination Nepal)’ . Een man nam mijn spullen over en een vrouw stelde zich voor. Dit was ‘ Prema’. Ik wilde eigenlijk gelijk geld pinnen, maar dit lukte niet op het vliegveld. Evenlater werd ik in een taxi gezet (een oude kleine Suzuki), omdat er nog een andere jongen zou zijn aangekomen op Kathmandu. Een beetje verbijsterd om mijn heen kijkend, zat ik te wachten in de auto. De man die mijn spullen had gedragen kwam een beetje opdringerig naar mij toe ‘ tip tip’ zei hij. Ik zei dat ik eerst wilde dat Prema terug kwam met die jongen. Na een kwartier kwamen ze dan aanlopen. De jongen stapte in. Dit was ‘Brede’ een Noorse jongen.

De auto ging rijden en we keken onze ogen uit! Het verkeer, de mensen, de omgeving! Wat een chaos! Het duurde ongeveer een half uur voor we bij Rajesh aankwamen. Ondertussen had ik al ergens kunnen pinnen, dus dat vond ik erg fijn. De buurt waar we door heen moesten bevatte armere delen en rijkere delen. Rajesh en zijn familie wonen zelf in een groot huis. We werden hartelijk ontvangen, dronken thee en we konden de spullen in onze kamers leggen.

Nadat we ons hadden opgefrist, zei Rajesh dat we gelijk maar de omgeving moesten ontdekken. Daar gingen we dan. Nog totaal onbekend en nog vol verbazing over alles wat we zagen. We liepen door de winkelstraatjes en kwamen bij de grote rondweg, waarna we naar de grootste supermarkt - die ze in Nepal hebbben – gingen. Stel je hier maar niet veel bij voor hoor! Een gemilddelde Jumbo en AH in Nederland zijn even groot! We haalden voor onszelf wat snacks, water en baby schoonmaak doekjes. Jaaaa, baby doekjes! Rajesh heeft namelijk geen WC papier. In heel Nepal gebruiken ze geen WC papier, maar een creatieve ‘ gooi water over je gat en veeg het af met je linkerhand’ –methode. Hahaha. We zijn ook nog bij een lokaal tentje wat gaan eten, want we hadden allebei honger vande hele reis.

Toen we terug kwamen zijn we Monopolie gaan spelen met onze ‘baai’ (broertje) en ‘ bahini’ (zusje). ‘ Razu’ woont ook bij Rajesh in huis. Hij zorgt voor het eten en alles in de keuken. In ruil hiervoor kan hij naar school en krijg hij wat geld. Razu riep ons rond 19.30 uur voor het eten. Rajesh en zijn vrouw, onze nieuwe ‘ amaa’ (moeder), waren nog weg. Ons werd uitgelegd dat we hier in Nepal met onze handen eten. De rijst, de groenten en het sausje worden door elkaar gemengd met je rechterhand (de linkerhand is vies van de toilet! haha). Je schept het eten op met je hand en duwt het met je duim naar binnen. Ja, dit was even wennen!

Ondertussen was het al erg koud geworden. Haast geen enkel huis heeft hier verwarming en Rajesh’ zijn huis is van beton, dus dat zorgt ervoor dat het buiten even koud is als binnen. Nadat we klaar waren met eten, zijn we gaan slapen. Waar beneden het licht het gewoon deed, was er boven (bij onze kamers geen elektriciteit). Gelukkig had ik kaarsen en een zaklamp meegenomen, want deze waren al nuttig op deze eerste avond. Toen ik eenmaal in bed lag, duurde het 4 uur voordat ik in slaap kon komen. Door de kou en alle indrukken zat ik enorm na te denken en te draaien. De volgende dag stond ik om 8.30 uur wat vermoeid op. Wat zou de dinsdag ons brengen?