Hee lieve mensen,

Na het lesgeven heb ik ook deze week weer leuke dingen kunnen doen! Lees mee over m'n belevenissen van dag tot dag.

Zondag begon de schoolweek alweer. Na de lessen wilde ik even wat dingetjes wassen. Vooral m'n sokken en ondergoed, haha! Na ongeveer 15 minuten bezig te zijn met het wassen, begon het water warm te worden. "Yes!" dacht ik. Dan is het nu tijd voor m'n eerste warme douche hier in Nepal! Het water werd steeds warmer en ik genoot van m'n warme douche. Na helemaal opgefrist te zijn, ben ik weer naar m'n vaste terrasje hier in de buurt gegaan om de lessen van de volgende dag voor te bereiden. Na het eten kwam ik terug in m'n kamer en vond ik het wel eens tijd om de boel een beetje op te ruimen. Daarna ging ik lekker slapen.

Maandag had ik afgesproken met Bal Bahadur om naar zijn vrijwilligerswerk te komen. Hij werkt hier samen met een ander Noors meisje, Guru, in een weeshuis voor jonge kinderen, genaamd "Children of the Universe". Ik ging met de taxi naar de afgelegen plek midden in de natuur waar het weeshuis zich bevond. Het weeshuis was gemaakt van oude bakstenen en het dak was van golfplaten. Ze moeten het hier doen van donaties, dus is er weinig geld om de boel op te knappen. Het is Bal Bahadur zijn taak om creatieve oplossingen te zoeken voor de nieuwe dingen die ze willen bouwen. Bal Bahadur en Guru leidden me rond en de kinderen zaten vol verbazing te kijken wie er nou weer was. Allemaal lieve smoeltjes begroette me in het Engels. Het was al snel etenstijd en ik mocht mee eten met de medewerkers. Na het eten werd er een taxi voor me gebeld en ben ik in het donker weer teruggebracht naar het klooster. Een bijzondere ervaring weer!

Dinsdag ben ik na de lessen naar de "Garden of Dreams" gegaan hier in Kathmandu. Dit is een goed onderhouden sereen parkje midden in de vieze en drukke stad. Je moet betalen om binnen te komen, dus lopen er alleen toeristen en rijke Nepalzen. Ik ben wat gaat rondlopen en heb op een terrasje wat gedronken. Op de terugweg had ik een goed Engels sprekende taxi chauffeur waar ik heel de terugweg mee gesproken heb.

Na het eten ben ik ergens in het klooster gaan zitten met Dawa. We hebben al meerdere malen gesproken samen, want hij wil graag zijn Engels verbeteren. Hij noemt mij 'friend', haha. Met Dawa heb ik gesproken over het Boeddhisme en over zijn meditatie kunsten. Ook heb ik deze avond een andere monnik weer geholpen met zijn essay in het Engels welke hij moest maken voor zijn universitaire studie: Boeddhistische Filosofie.

Woensdag heb ik weer genoten van een heerlijke warme douche. Hierna ben ik weer bij m'n 'vaste' terrasjs wat gaan drinken en de test voor aanstaande dinsdag gaan voorbereiden. Ik heb hier ook lekker met Patrick kunnen kletsen... via de telefoon uiteraard.

Na het eten heb ik eindelijk m'n Canyon Swing video bekeken op een laptop van een monnik. We stonden buiten en als snel verzamelden zich meerdere oudere monniken om me heen die het allemaal reuze interessant en gek vonden wat ik had gedaan. Ik heb echt gelachen om hun reacties! Na deze tentoonstelling ben ik weer de principal gaan helpen om z'n Facebook voor de Monanestery in orde te maken. Het gaat allemaal niet erg snel, maar her reuze vermakelijk om dit samen te doen. Ook vertelde hij over het belang van de Monastery om de Tibetaanse cultuur in stand te houden en de kinderen een goede toekomst ted geven. Erg inspirerend!

Donderdag ben ik na het lesgeven samen met de principal kleding gaan zoeken voor de kinderen. Ik had hem namelijk verteld over de donaties en met hem overlegd wat ze nodig hadden. Het blijkt altijd super koud te zijn in de Mustang omgeving (Noorden van Nepal) waar ze 6 maanden per jaar zitten. Ik ben dus achterop de motor bij de principal door de stad heen gesjeesd. Het was denk ik geen gezicht, een monnik met een blonde meid op een knal rode motor, want iedereen keek ons na, haha. Helaas hadden we nog geen 63 stuks van dezelfde kleding kunnen vinden.

Na het winkelen ben ik afgezet bij Boudha waar ik eerst opzoek ging naar traktaties. Met koekjes, choco toffees en snoepjes kwam ik een mini market weer uit. Daarna ging ik opzoek naar schriften en pennen. In een klein winkeltje kon ik gelukkig 50 schriften en pennen krijgen.

Vrijdag was de Speech Contest voor de kinderen. Er werd gespeeched in het Nepalees, Tibetaans en Engels. Een heuse jury werd aangesteld, waar ik toe behoorde. Dit hoorde ik pas een half uur van te voren, dus ik had geen idee wat er allemaal ging gebeuren. En dat heel de contest verder werd gepresenteerd in het Tibetaans, maakte het er ook niet makkelijker op, haha. Uiteindelijk kwamen de Engelse speeches welke gingen over compassie, de geschiedenis van de Engelse taal en over familie. Echt heel leuk om te horen allemaal! Na de speeches werd er weer gesproken en keek iedereen mijn kant op. Geeeeeen ideeeeeee weer wat er gezegd werd, maar mij werd door de andere leraar Engels ingefluisterd dat ik ook even een speech moest geven. Ik sprak over hoe trots ik was op de kinderen, dat ik nu al vooruitgang zie en dat ze niet bang hoeven te zijn om fouten te maken. Hierna gaf de principal een speech over mij. Dat hij mij dankbaar was hoe ik iedereen help, dat ik vriendelijk ben en werk met compassie en dat hij voor me bidt. Ook informeerde hij iedereen dat woensdag m'n pa, Pat, Don & Linda komen, wat ik heb verkondigd als: m'n familie komt.

Vrijdag middag waren we vrij en ben ik met m'n grote monniken vriend Dawa naar Pasipathinath gegaan. Dit is de plek waar de meest heilige Hindoe tempel ter wereld staat (waar toeristen overigens niet in mogen! ). Maar er is veel meer te zien. Hindoe families hebben hier bijvoorbeeld offer feesten, waarbij ze voedsel gebranden voor de goden. De gehele plek ligt aan de Bagmati rivier, welke zeer heilig is. Dit is echter niet op het eerste oog te zien. Het is namelijk een klein goor laagstaand watertje. Aan dit water worden er aan de ene kant mensen gecremeerd in de open lucht. De doden zijn ingewikkeld in doeken en worden op een bedje van planken en grassen gelegd. Daarna wordt dit alles aangestoken en komt er een donkere rookpluim te voorschijn. Als alles zo'n beetje is uitgefikt, worden de as resten in de rivier gegooid. Ik heb hier uit respect voor de families geen foto's van genomen, dus moeten jullie dit alles maar even inbeelden. Aan de andere kant van het watertje gebeurt er trouwens nog wat anders. Hier wassen mensen zich gewoon! Er wordt namelijk geloofd dat je met het heilige water van de Bagmati rivier, je zonden kunt wegwassen. Ik dacht echt van: "lekker dan, smeer je restjes as en andere troep van de stad over je lichaam". Maar goed, als zij zich hierdoor bevrijd voelen, vind ik het allemaal mooi voor ze.

Dawa en ik liepen daarna weer een beetje rond en foto's te maken. Ineens kwamen er twee meiden, rond mijn leeftijd, en die moesten en zouden met mij op de foto gaan, haha. Ze vinden het hier allemaal maar bijzonder zo'n bleke huid en lichte haren. Een hele fotosessie verder, bedankten ze me en konden we weer verder lopen. Hierna ben ik ook nog met de heilige Hindoe mannen op de foto geweest. Ik hoef denk ik niet uit te leggen welke foto uit m'n fotoalbum dat is, haha.

Zaterdag ben ik naar Patan gegaan. In m'n Lonely Planet boek, had ik een leuke route gezien die ik wilde gaan lopen. Ik liet me afzetten bij Patan Dokha, wat poort betekent. Hierna ik de route langs allerlei tempels gaan lopen waarna ik uitkwam bij Patan Durbar Square. Sommigen delen van de route waren wat lastig, maar gelukkig is de bevolking zo behulpzaam dat ze mij de goede weg konden wijzen. Patan is een heel mooi stadje. Rustiger en minder toeristisch dan Kathmandu, dus dat vond ik erg fijn. In sommigen straatjes kon je merken dat toeristen zonder Lonely Planet boek of zonder gids, deze bijzondere plekjes niet kunnen vinden.

Nadat ik terug kwam in het klooster, ben ik met de kinderen spelletjes gaan spelen en balspelen gaan doen. Voor hun is zaterdag ook een vrije dag, dus zijn zij ook druk bezig met vanalles wat niet met school te maken heeft! 'S avonds hebben ze ook een heuse 'film avond' waar 50 kale koppetjes voor een klein TV scherm zitten. Mooi gezicht is dat!

Aangezien ik de film niet begrijp, ben ik er niet bij gebleven, maar ben ik wat gaan drinken met Femke. We hebben weer leuk verhalen kunnen delen over onze ervaringen! Zij heeft echter een minder leuke ervaring gehad, aangezien ze bij het verlengen van haar visa haar portomonnee is kwijtgeraakt. Haar paspoort lag ook nog steeds bij de immigratiedienst, dus kon ze letterlijk geen kant meer uit. Dit was vrijdag gebeurt. Vandaag, zondag, heeft ze gelukkig alles weer kunnen oplossen. Het geeft maar weer aan hoe goed je moet opletten op al je spullen. Zeker in het buitenland!

Zondag was het weer de eerste werkdag van de week. Lees hier meer over in m'n volgende verhaal.

Groetjesssss!