Hee lieve mensen,

Hierbij weer een verhaaltje van m'n avonturen in Nepal. Ik beschrijf de eerste dag in het klooster.

Zondag ochtend 26 januari werden Bal Bahadur en ik al vroeg door Rajesh met de auto gebracht naar onze locaties waar we vrijwilligerswerk zouden gaan doen. Ik werd als eerste afgezet. Na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan in Tinchulli, Boudha. Hier bevond zich de Mustang Monastery. De orginele naam is de Shree Mahakaruna Sakyapa school. Het is een groot gebouw van vijf etages, heeft een binnenplaats en wordt omheind met een hek. We reden het terrein op een ik zag al meerdere monnikjes gluren wat er ging gebeuren. De principal, Lama Tsering Tashi, stond bij de balustrade en verzocht ons om zijn kantoor binnen te gaan. Dit was een mooi kantoor met bekleden banken, foto's aan de muur en een mooi bureau. We kregen thee en een Tibetaans koekje. We spraken even kort in zijn kantoor, waarna Bal Bahadur en Rajesh alweer weg moesten naar het weeshuis waar Bal Bahadur zou gaan werken. Dat was wel even een gek moment, want nu bleef ik alleen bij mijn vrijwilligerswerk achter. Ik had mezelf, de monniken en de leraren, haha.

Er was echter niet veel tijd om hier over na te denken, want ik werd door de Lama gelijk naar m'n kamer gebracht. Dit is een grote kamer met genoeg dekens en een eigen badkamer met een normale wc. Hier ben ik dus heel blij mee! De Lama gaf aan dat hij zelf weg moest, naar de Indiase Ambassadeur, en bracht me naar een andere monnik. Deze keek een beetje verlegen in de rondte en liet me het gebouw zien. Het was ondertussen 9.45 uur en er ging een bel. Alle kinderen kwamen uit de kamers en gingen in drie lange rijen staan, van klein naar groot. Dit is de Essembly. De kinderen zingen eerst een Tibetaans religieus lied om geluk en wijsheid te wensen voor de dag. Daarna zingen ze het volkslied. Dit is heel bijzonder om te zien! En zij vonden het ook heel bijzonder om mij te zien, want al die koppies keken mijn richting uit in plaats van netjes recht naar voren.

Toen ze klaar waren gingen alle kinderen naar verschillende kamers. Ik wist totaal niet wat er ging gebeuren, maar ik werd weer mee genomen door een andere verlegen monnik. We gingen een kamer in waar 17 kleine kindertjes op de grond op wat dunne kussens zaten. Ze stonden met z'n alle op en riepen: "Gooooodmoooorning misssss". De monnik sprak niet goed Engels, dus ik kon er niet echt wijs uit worden wat hij nou wilde dat ik ging doen. Ik had per slot van rekening nog niks voorbereid voor die dag en ik wist totaal niet wat het niveau was van alle kinderen. Ik ben me toen maar gaan voorstellen en heb de kindertjes zich laten voorstellen. Hierna heb ik de cijfers 1 tot en met 20 op het bord geschreven in het Engels, zodat de kinderen dit konden schrijven. Om en om kwamen de kinderen laten zien wat ze hadden gedaan. "Misss missss misss" werd er hele tijd geroepen. Om 12 uur ging de bel voor de lunch. "Gelukkig", dacht ik, "misschien kan ik aan een andere docent vragen hoe het allemaal in z'n werk gaat hier". De kinderen lunchen met z'n alle in een grote hal en de docenten hebben een aparte kamer om te eten. Ik schepte de rijst en groenten op en ging bij de docenten zitten. Volgens mij vonden ze het allemaal maar vreemd, haha. Ze hebben hier namelijk haast nooit vrijwilligers, hoorde ik die ochtend van de lama. Twee docenten durfden wel te praten. Ik stelde gelijk alle vragen die ik had.

Om half 1 was ik klaar met eten. Ik had nog een half uur over tot de lessen weer zouden beginnen. Ik wilde gelijk maar even een rondje maken hier in de omgeving, dus ik ben het hek uitgegaan en richting het pleintje gelopen wat het middelpunt van de wijk Tinchulli is. Hier staat een kleine tempel met gebedsmolens.

Vlak voor 1 uur was ik terug en kreeg ik een rooster van een docent in m'n handen gedrukt. "Oké, dit is duidelijk" dacht ik. Met de klassen die ik in de middag had begon ik ook met voorstellen. Hierna ben ik verder gegaan in de boekjes die ze hebben voor Engels, zodat ik een indruk kon krijgen hoe ver ze waren.

Om 3 uur is het "tea break" en daarna heb ik als laatste uur de "Nursery class" (de kleintjes waarmee ik mde dag ook begon). Om 4 uur was ik klaar. Ik ben me gaan opfrissen en weer verder de omgeving gaan bekijken. Ondertussen had ik met Femke afgesproken om elkaar de volgende dag te ontmoeten, dus ben ik ook gelijk naar haar school, de IBA monastery, gegaan.

Om 18.15 ging de bel voor het avondeten. Hier kon ik weer leuk praten met een aantal docenten. Maar de anderen zijn erg stil. De docenten zijn allemaal jonge mannen van rond de 25 die ook bij klooster wonen.

Na het eten ging ik naar m'n kamer. Ik wilde alvast wat voorbereiden voor de volgende dag. Ook was ik erg moe na deze eerste dag vol nieuwe indrukken. Het ontbijt zou de volgende dag om 7 uur zijn. Ik ging dus maar lekker slapen!