Vrijetijdsbesteding na het lesgeven, week 2
Lesgeven in de Mustang Monastery, week 2
Reacties op de Weblog! Bedankt!
En als reactie op Ingrid:
Vrijetijdsbesteding na het lesgeven
Hee lieve mensen,
Zoals ik al zei, komt er nog een verhaaltje over de dingen die ik die in mijn vrije tijd heb gedaan in de eerste week bij het klooster. Dus bij deze...
Maandag na het lesgeven ben ik met Femke naar de Boudhanath Stupa geweest. Zij wist de weg al, dus waren we daar snel. We zijn daar wat gaan rondlopen en elkaar leren kennen totdat het etenstijd was.
Dinsdag ben ik in m'n eentje na de lessen naar Thamel gegaan om de Canyon Swing foto's en video op te halen. Nadat ik alles had, ben ik wat gaan ronddwalen in Thamel. Toevallig zag ik ineens een bordje voor het International Guesthouse. Hier overnachten papa, Patrick, Don & Linda de eerste nachten als ze aankomen in Kathmandu. Het hotel zag er mooi uit! Ik heb gelijk twee foto's naar Patrick gestuurd. Toen ik terug kwam bij het klooster, ruim voor het eten, heb ik even gevoetbald met de docenten. Ze gingen rondo'tje spelen. Hier noemen ze het echter "Monkey". Ze waren volgens mij verbaasd dat een meisje ook wel een balletje kon trappen, haha.
Woensdag na het lesgeven ben ik in m'n eentje hier in de buurt een drankje gaan doen bij een terrasje met een binnentuintje. Ik heb hier lekker in de zon m'n voorbereidingen gedaan voor de volgende lesdag. Het was hier heerlijk rustig! 'S avonds na het eten heb ik ook nog de Lama geholpen. Hij wilde namelijk snappen hoe z'n Facebook werkt. Haha!
Donderdag ben ik in m'n eentje naar de Boudhanath Stupa geweest. Er was hier een festival met muziek van lokale bandjes. Na wat rondgelopen te hebben, ben ik naar een van de vele dakterrassen gegaan. Hier zaten al twee mannen wat te drinken. Ik vroeg of zij wisten wat voor festival er was en zo kwamen we aan de praat. De ene man was Nederlands en de andere Australisch. Ze waren beiden piloten van een Aziatische luchtvaartmaatschappij. Ik sprak een uur met ze, waarna ik weer terug moest naar het klooster voor het eten. Ze stonden erop dat ze m'n drankje betaalden, dat was heel attent.
Vrijdag was ik vrij, omdat het Tibetan New Year was voor de Mustang Community. De docent Wal bracht me naar een taxi waar ik met 2 lokale mensen richting een lokaal feest ging van de Mustang Community. Dit was vlak bij de Swayambunath Stupa. Eenmaal aangekomen, was ik echt een attractie voor de lokale mensen. Het was heel leuk om hier te zijn als enige buitenlander. Later kwam de docent Wal. Hij heeft me bij de Swayambunath Stupa en het Bouddha Park rongeleid. De Swayambunath Stupa wordt ook wel de Monkey temple genoemd, omdat hier veel aapjes rondzwerven en eten afpikken van toeristen. Het was een erg mooie omgeving! Eenmaal teruggekomen, heb ik mee gegeten bij de lokale mensen. Ik wilde deze dag ook nog naar Durbar Square. Wal regelde dat een vriend mij achterop de motor hierheen zou brengen. "Oh oh" dacht ik, want het verkeer is hiet echt een chaos. Gelukkig reed deze vriend voorzichtig en kwam ik heelhuids aan bij Durbar Square. Ik bedankte de jongen vriendelijk. Ik ben gaan rondlopen bij Durbar Square. Hier staan vele oude tempels en het oude paleis van de vorige koningen. Bij het rondlopen word je hier hele tijd lastig gevallen door lokale mannen die je gids willen zijn. Geluk wist ik hier al van af en kon ik ze makkelijk afpoeieren! Ik ben het oude paleis van de koning ingegaan, welke nu fungeert als museum. Na mijn terugkomst, ben ik 's avonds nog met Femke uiteten geweest bij Boudha. Hier hebben we gezellig gekletst en hier heb ik m'n eerste Momo's gegeten!
Zaterdag was ik ook vrij. Met Femke ben ik al vroeg naar de taxi's gelopen om een mooie prijs te krijgen voor ons geplande ritje naar Nuwagot. Dit plaataje ligt op 3.5 uur afstand van Kathmandu. De rit ging vol door de bergen, waar we al schuddend over alle berg weggetjes met diepe afgronden heen gingen. We kwamen uiteindelijk aan in een mooi klein middeleeuws plaatsje Nuwakot! Hier hebben we alle middeleeuwse tempeltjes bekeken en in het museum geweest. Daarna hebben we wat gedronken en gegeten in een klein restaurantje. De eigenaar was dol enthousiast dat we er waren en bleef de hele tijd met ons kletsen in zijn gebrekkige engels. Met het eten was ik weer terug in het klooster waar ik deze keer mijn eten at bij de senior monikken en de Lama. Ze lieten me filmpjes zien van hun klooster en activiteiten in het Mustang gebied waar ze 6 maanden per jaar vertoeven.
Al met al een heel leuke en avontuurlijke eerste week van vrijetijdsbesteding. Aangezien ik alleen ben, moet ik zelf proactief zijn en verzinnen wat ik elke keer wil doen. Gelukkig lukt dat goed en vermaak ik mezelf uitstekend!
Groetjess!
Tot het volgende verhaal maar weer!
Lesgeven in de Mustang Monastery, week 1
Hee lieve mensen,
Hierbij een verhaaltje over de eerste lesweek in het klooster.
De monniken hebben hier elke dag een vast schema en zo ga ik hier ook in mee. Maandag 27 januari werd ik om 6.00 uur wakker getoeterd. De monniken gaan dan naar het ochtendgebed waarbij er driemaal op een hoorn geblazen wordt om ze te laten weten dat ze gaan beginnen. Elke dag ben ik daarom dus ook om 6.00 uur wakker. Deze eerste week was dat wel even wennen! Ik sta dan maar rustig op en kleed me om. Vervolgens ga ik naar beneden als ik een luide bel hoor. Deze bel is namelijk voor het ontbijt! De monniken zijn dan ook klaar met het gebed. Het ontbijt varieert hier van linzensoep met een soort roti brood, roti brood met honing of roti brood met groenten. En altijd met de Tibetaanse boterthee erbij. Na het ontbijt ga ik terug naar mijn kamer. Hier lees ik wat, bereid nog de laatste dingetjes voor, ruim ik wat op of schrijf ik een verhaaltje voor deze blog. Om half 10 ga ik weer naar beneden, zodat ik aanwezig ben bij de Essembly van de kinderen. Dat vind ik elke ochtend weer super leuk om te horen!
Om 10 uur beginnen we met de lessen. Ik heb eerst de drie oudste klassen (7, 5 en 4). De eerste dag keek ik bij hun ook even aan hoe het niveau was en vroeg ze wat zij wilden leren. We hadden besloten om grammatica te oefenen in mijn "volunteerclass" (zoals het hier op het rooster staat, haha). Deze eerste week bouwde ik het rustig op met de werkwoorden 'zijn' en 'hebben' in de verleden tijd, tegenwoordige tijd en de toekomstige vorm. Ik leg een stukje uit, geef voorbeeldzinnen en daarna volgt een opgave waarbij ze druk nadenkend aan de slag gaan. Hierna bespreken de opgave en gaan we verder met het volgende.
Om 12.00 uur gaat de laatste bel en hebben we lunchpauze. Deze eerste week ben ik elke keer na de lunch even een ommetje gaan maken hier in de buurt en een sigaretje gaan roken. Dit mag namelijk absoluut niet in het klooster, dus combineer ik mijn eigen 'loop meditatie' met een sigaretje.
De klassen 1, 2 en 3 heb ik tussen 13.00 en 15.00 uur. Deze kinderen kennen Engelse woorden, maar schamen zich om Engels te spreken. Met deze kinderen doe ik daarom vooral oefeningen met schrijven en spreken. Met hen heb ik de volgende dingen gedaan in de eerste week: jezelf introduceren; praten over wat je leuk en niet leuk vindt; spelletjes waarbij je elkaar vragen moeten stellen; en liedjes zingen.
Maandag 27 januari had ik Femke ontmoet en we spraken af dat zij mij elke dag tussen 13.00 en 15.00 kwam helpen met lesgeven. Vanaf dinsdag kwam zij dus ook helpen, wat wel erg fijn en grappig is!
Na de tea break heb ik de "Nursery Class" weer. Na de eerste dag was de docent van deze 17 kindertjes nergens meer te bekennen en stond ik er alleen voor. En "och och" wat een chaos! Haha. Je kan je voorstellen hoe druk Nederlandse kinderen kunnen zijn, welke je nog kunt bedaren in het Nederlands zelf. Echter, deze kinderen spreken nauwelijks Engels en ik spreek al helemaal geen Tibetaans. Ik voer dus elke dag een half toneelstuk op om ze aan het werk te krijgen, haha. Maar als ze eenmaal bezig zijn met de nieuwe woordjes, het alfabet of de namen van de kleuren, dan zijn ze heel lief allemaal!
Tussen 16.00 en 18.15 uur ontsnap ik elke dag weer uit het klooster om iets voor mezelf te doen. Vrijdag was ik vrij, omdat het "Tibetan New Year" voor de 'gewone' mensen was en zaterdag was ik ook vrij. Over al deze dingen schrijf ik in een volgend verhaaltje!
Doei doei!!
De eerste dag in de Mustang Monastery
Hee lieve mensen,
Hierbij weer een verhaaltje van m'n avonturen in Nepal. Ik beschrijf de eerste dag in het klooster.
Zondag ochtend 26 januari werden Bal Bahadur en ik al vroeg door Rajesh met de auto gebracht naar onze locaties waar we vrijwilligerswerk zouden gaan doen. Ik werd als eerste afgezet. Na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan in Tinchulli, Boudha. Hier bevond zich de Mustang Monastery. De orginele naam is de Shree Mahakaruna Sakyapa school. Het is een groot gebouw van vijf etages, heeft een binnenplaats en wordt omheind met een hek. We reden het terrein op een ik zag al meerdere monnikjes gluren wat er ging gebeuren. De principal, Lama Tsering Tashi, stond bij de balustrade en verzocht ons om zijn kantoor binnen te gaan. Dit was een mooi kantoor met bekleden banken, foto's aan de muur en een mooi bureau. We kregen thee en een Tibetaans koekje. We spraken even kort in zijn kantoor, waarna Bal Bahadur en Rajesh alweer weg moesten naar het weeshuis waar Bal Bahadur zou gaan werken. Dat was wel even een gek moment, want nu bleef ik alleen bij mijn vrijwilligerswerk achter. Ik had mezelf, de monniken en de leraren, haha.
Er was echter niet veel tijd om hier over na te denken, want ik werd door de Lama gelijk naar m'n kamer gebracht. Dit is een grote kamer met genoeg dekens en een eigen badkamer met een normale wc. Hier ben ik dus heel blij mee! De Lama gaf aan dat hij zelf weg moest, naar de Indiase Ambassadeur, en bracht me naar een andere monnik. Deze keek een beetje verlegen in de rondte en liet me het gebouw zien. Het was ondertussen 9.45 uur en er ging een bel. Alle kinderen kwamen uit de kamers en gingen in drie lange rijen staan, van klein naar groot. Dit is de Essembly. De kinderen zingen eerst een Tibetaans religieus lied om geluk en wijsheid te wensen voor de dag. Daarna zingen ze het volkslied. Dit is heel bijzonder om te zien! En zij vonden het ook heel bijzonder om mij te zien, want al die koppies keken mijn richting uit in plaats van netjes recht naar voren.
Toen ze klaar waren gingen alle kinderen naar verschillende kamers. Ik wist totaal niet wat er ging gebeuren, maar ik werd weer mee genomen door een andere verlegen monnik. We gingen een kamer in waar 17 kleine kindertjes op de grond op wat dunne kussens zaten. Ze stonden met z'n alle op en riepen: "Gooooodmoooorning misssss". De monnik sprak niet goed Engels, dus ik kon er niet echt wijs uit worden wat hij nou wilde dat ik ging doen. Ik had per slot van rekening nog niks voorbereid voor die dag en ik wist totaal niet wat het niveau was van alle kinderen. Ik ben me toen maar gaan voorstellen en heb de kindertjes zich laten voorstellen. Hierna heb ik de cijfers 1 tot en met 20 op het bord geschreven in het Engels, zodat de kinderen dit konden schrijven. Om en om kwamen de kinderen laten zien wat ze hadden gedaan. "Misss missss misss" werd er hele tijd geroepen. Om 12 uur ging de bel voor de lunch. "Gelukkig", dacht ik, "misschien kan ik aan een andere docent vragen hoe het allemaal in z'n werk gaat hier". De kinderen lunchen met z'n alle in een grote hal en de docenten hebben een aparte kamer om te eten. Ik schepte de rijst en groenten op en ging bij de docenten zitten. Volgens mij vonden ze het allemaal maar vreemd, haha. Ze hebben hier namelijk haast nooit vrijwilligers, hoorde ik die ochtend van de lama. Twee docenten durfden wel te praten. Ik stelde gelijk alle vragen die ik had.
Om half 1 was ik klaar met eten. Ik had nog een half uur over tot de lessen weer zouden beginnen. Ik wilde gelijk maar even een rondje maken hier in de omgeving, dus ik ben het hek uitgegaan en richting het pleintje gelopen wat het middelpunt van de wijk Tinchulli is. Hier staat een kleine tempel met gebedsmolens.
Vlak voor 1 uur was ik terug en kreeg ik een rooster van een docent in m'n handen gedrukt. "Oké, dit is duidelijk" dacht ik. Met de klassen die ik in de middag had begon ik ook met voorstellen. Hierna ben ik verder gegaan in de boekjes die ze hebben voor Engels, zodat ik een indruk kon krijgen hoe ver ze waren.
Om 3 uur is het "tea break" en daarna heb ik als laatste uur de "Nursery class" (de kleintjes waarmee ik mde dag ook begon). Om 4 uur was ik klaar. Ik ben me gaan opfrissen en weer verder de omgeving gaan bekijken. Ondertussen had ik met Femke afgesproken om elkaar de volgende dag te ontmoeten, dus ben ik ook gelijk naar haar school, de IBA monastery, gegaan.
Om 18.15 ging de bel voor het avondeten. Hier kon ik weer leuk praten met een aantal docenten. Maar de anderen zijn erg stil. De docenten zijn allemaal jonge mannen van rond de 25 die ook bij klooster wonen.
Na het eten ging ik naar m'n kamer. Ik wilde alvast wat voorbereiden voor de volgende dag. Ook was ik erg moe na deze eerste dag vol nieuwe indrukken. Het ontbijt zou de volgende dag om 7 uur zijn. Ik ging dus maar lekker slapen!
De Introductieweek (21 t/m 26-01-2014)
Hee lieve mensen,
Mijn volgende verhaal gaat over de introductie week die werd verzorgd door Prema en Rajesh van Cultural Destination Nepal.
Dinsdag stond ik dus wat vermoeid op, maar ik wist dat de introductie vandaag zou beginnen. Ik ging naar beneden, naar de keuken voor het ontbijt. Een beschuitje met jam of een boterham behoort hier niet tot het ontbijt, maar bestaat vaak weer uit rijst met groente of roti (deeg brood) met groente. We hoefden dus niet met een lege maag te beginnen.
Rajesh heeft in zijn huis een kamer als klaslokaal ingericht. Hier startte de introductie met een Hindoeïstisch ritueel wat ons geluk en gezondheid moest brengen. We eerden de goden, kregen een stip op ons hoofd en mediteerde kort. Hierbij ademden we in en bij de uitademing zeiden we "oooooommmm". We kregen ook eeb nieuwe naam, een Nepalese naam. Mijn naam werd Amrita en Brede heette Bal Bahadur.
Na deze ceremonie moesten Bal Bahadur en ik elkaar leren kennen en elkaar introduceren. Dit vond gelukkig, net als de komende lessen, buiten plaats waar de zon voor warmte zorgde. Hierna hadden we onze eerst Nepalese les. "Mero naam Amrita ho. Mero gahr Netherlands ho". De laatste activiteit van de dag was het kopen van stoffen bij een lokaal winkeltje. Hiervan zou onze traditionele Hindoeïstische kledij gemaakt worden. We kozen de stoffen uit en lieten ons opmeten. De avond bestond uit relaxen, eten en optijd naar bed gaan.
Woensdag hadden we weer Nepalese les en leerden we gesprekjes. De woorden zijn allemaal wel goed uit te spreken, maar het onthouden van de woorden is erg lastig. We hadden woensdag ook les over de cultuur en religie in Nepal. Zaken die de revue passeerde: je eet met je rechterhand, je draagt kleding die je lichaam dekt, je geeft dingen en ontvangt dingen met je rechterhand, namasté wordt er gezegd bij de ontmoeting, de wc methode gebeurt met de linkerhand en; mannen en vrouwen mogen geen fysiek contact met elkaar hebben in openbare plekken. Rajesh vertelde ook over het Hindoeïsme. Ze geloven in de wedergeboorten. Je daden op aarde bepaalt in wat voor nieuwe vorm je geboren wordt. Uiteindelijk wil iedereen bevrijd worden en eeuwige rust en gelukzaligheid hebben. Als je dit bereikt hebt, heb je je eigen god gevonden en stopt de cirkel van wedergeboortes.
Na de lessen zijn Bal Bahadur en ik weer richting de winkelstraten gelopen. Bal Bahadur wilde naar een cyber café om zijn website te maken (wat door de trage internet verbinding overigens niet is gelukt). Ik ging hier met m'n telefoon op wifi en kon Patrick en m'n vriendinnen spreken. We wilden zelf graag ook een sim kaart met beltegoed en internet, zodat we niet altijd naar een cyber café hoefden. Hiervoor gingen we naar een Ncell winkeltje. Dit kon voor een prikkie geregeld worden! Ik was ineens weer 'connected' met de wereld, haha.
Donderdag begonnen we buiten in de zon weer met Nepalese les. Hierna hadden we een "problem shooting session" met Rajesh. We spraken over onze ervaringen tot dusver en over het vrijwilligerswerk. In de middag gingen we met het lokale openbaar vervoer naar de Bodhanath Stupa. Dit was hilarisch! De bussen zijn hier eigenlijk gewoon van die volkswagen mini van's uit het jaar nul. Tijdens de rit staat er een man in de deuropening te roepen waar de bus heen gaat. Super gevaarlijk natuurlijk! Haha. En ook al zijn alle plekken al bezet, er kunnen altijd meer mensen bij! Dit zorgt voor propvolle busjes waar iedereen acrobatische taferelen uithaalt om maar goed in het busje te blijven.
Vrijdag was een actieve dag. We begonnen 's ochtends om 8 uur met een hike. We wandelden door landelijke gebieden, door rijstvelden, door kleine dorpjes en de laatste 1,5 uur door de heuvels. Dit was erg bijzonder! Om 13.00 uur waren we terug. Om 15.00 uur kregen we weer een volgende opdracht. We moesten naar Jamal Assan (de lokale markt dichtbij Thamel) om hier 5 Nepalese ingrediënten te halen. Prema had deze ook in het Nepalees opgeschreven, dus moesten we er zelf achterkomen wat het was. Met het openbaar vervoer kwamen we aan in de regio Jamal waar het super druk was! We vonden de markt al snel en ook waren de producten in 20 minuutjes gekocht. Goed teamwork dus! Hierna zijn we naar Thamel gegaan waar we om 17.30 uur met Prema hadden afgesproken bij het Kathmandu Guesthouse. Met m'n Lonely Planet boek konden we het Kathmandu Guesthouse vinden. We waren er zelfs te vroeg, dus konden we lekker even een drankje doen in een "Irish pub". Haha, ja die hebben ze daar! Thamel is mega toeristisch en een heel andere wereld dan de regio waar Rajesh woont.
Zaterdag hadden we een vrije dag. Een aantal dagen geleden hadden we al besloten om op deze dag naar Last Resort te gaan. Dit is een plek op 3,5 uur reizen van Kathmandu richting de Chinese grens. Op deze plek kun je allerlei extreme sporten doen, zoals Bungee Jumpen, en daarna relaxen in het Resort. We moesten om 5.45 uur in Thamel zijn waar we om 6.00 uur zouden vetrekken. We vetrokken met een wat oude, maar redelijk goede, bus. In de reis van 3,5 uur zijn we volop door elkaar geschud, want ondanks we op een hoofdweg reden, waren er hele stukken weg nog niet klaar of alweer verrot geraakt. We kwamen aan bij Last Resort door over een ijzeren/stalen wiebelbrug te lopen. Hier zouden we dus vanaf moeten springen! OMG! We kregen instructies en uitleg over de Bungee Jump, maar ook de Canyon Swing. Deze tweede sprak mij meer aan, omdat je dan recht naar beneden moest springen en een langere "free fall" had! Daar gingen we dan. Bal Bahadur en ik zaten in groep 1. Eenmaal op de brug ben ik gelijk naar voren gelopen, zodat ik als 1 van de eerste kon springen. Ja, als ik er dan toch sta, wil ik het zo snel mogelijk doen! En jeeetjeeeee wat was het gaaf zeg! Je valt en valt en valt en uiteindelijk wordt je opgevangen door het touw, waarna je nog een aantal keer flink heen en weer swingt door de Canyon heen. Heerlijk! Wat een goede afsluiting van de introductie week!
Dag 1 in Kathmandu 20/01/2014
Haai lieve mensen,
Hier eindelijk een verhaaltje van mij. Deze type ik vanuit een cyber café in Tinchuli (de buurt waarin mijn klooster zich bevindt). Ik zal mijn eerste dag in Kathmandu omschrijven.
Zoals jullie weten vloog ik zondag weg richting Nepal, waar ik maandag rond 11.00 uur aankwam. Ik stapte uit het vliegtuig en woooow! Ik stapte in een heel andere wereld. In de aankomst hal moest ik nog een immigratieformulier invullen en kon ik in de rij gaan staan voor mensen met een visa. Eenmaal beneden in de bagage ruimte zag ik mijn tas gelukkig gelijk liggen. Nu kon ik naar buiten. Voor de deur stonden super veel Nepalese mensen met bordjes van verscheidende organisaties. Ook hier zag ik al gelijk mijn bordje ‘ CDN (Cultural Destination Nepal)’ . Een man nam mijn spullen over en een vrouw stelde zich voor. Dit was ‘ Prema’. Ik wilde eigenlijk gelijk geld pinnen, maar dit lukte niet op het vliegveld. Evenlater werd ik in een taxi gezet (een oude kleine Suzuki), omdat er nog een andere jongen zou zijn aangekomen op Kathmandu. Een beetje verbijsterd om mijn heen kijkend, zat ik te wachten in de auto. De man die mijn spullen had gedragen kwam een beetje opdringerig naar mij toe ‘ tip tip’ zei hij. Ik zei dat ik eerst wilde dat Prema terug kwam met die jongen. Na een kwartier kwamen ze dan aanlopen. De jongen stapte in. Dit was ‘Brede’ een Noorse jongen.
De auto ging rijden en we keken onze ogen uit! Het verkeer, de mensen, de omgeving! Wat een chaos! Het duurde ongeveer een half uur voor we bij Rajesh aankwamen. Ondertussen had ik al ergens kunnen pinnen, dus dat vond ik erg fijn. De buurt waar we door heen moesten bevatte armere delen en rijkere delen. Rajesh en zijn familie wonen zelf in een groot huis. We werden hartelijk ontvangen, dronken thee en we konden de spullen in onze kamers leggen.
Nadat we ons hadden opgefrist, zei Rajesh dat we gelijk maar de omgeving moesten ontdekken. Daar gingen we dan. Nog totaal onbekend en nog vol verbazing over alles wat we zagen. We liepen door de winkelstraatjes en kwamen bij de grote rondweg, waarna we naar de grootste supermarkt - die ze in Nepal hebbben – gingen. Stel je hier maar niet veel bij voor hoor! Een gemilddelde Jumbo en AH in Nederland zijn even groot! We haalden voor onszelf wat snacks, water en baby schoonmaak doekjes. Jaaaa, baby doekjes! Rajesh heeft namelijk geen WC papier. In heel Nepal gebruiken ze geen WC papier, maar een creatieve ‘ gooi water over je gat en veeg het af met je linkerhand’ –methode. Hahaha. We zijn ook nog bij een lokaal tentje wat gaan eten, want we hadden allebei honger vande hele reis.
Toen we terug kwamen zijn we Monopolie gaan spelen met onze ‘baai’ (broertje) en ‘ bahini’ (zusje). ‘ Razu’ woont ook bij Rajesh in huis. Hij zorgt voor het eten en alles in de keuken. In ruil hiervoor kan hij naar school en krijg hij wat geld. Razu riep ons rond 19.30 uur voor het eten. Rajesh en zijn vrouw, onze nieuwe ‘ amaa’ (moeder), waren nog weg. Ons werd uitgelegd dat we hier in Nepal met onze handen eten. De rijst, de groenten en het sausje worden door elkaar gemengd met je rechterhand (de linkerhand is vies van de toilet! haha). Je schept het eten op met je hand en duwt het met je duim naar binnen. Ja, dit was even wennen!
Ondertussen was het al erg koud geworden. Haast geen enkel huis heeft hier verwarming en Rajesh’ zijn huis is van beton, dus dat zorgt ervoor dat het buiten even koud is als binnen. Nadat we klaar waren met eten, zijn we gaan slapen. Waar beneden het licht het gewoon deed, was er boven (bij onze kamers geen elektriciteit). Gelukkig had ik kaarsen en een zaklamp meegenomen, want deze waren al nuttig op deze eerste avond. Toen ik eenmaal in bed lag, duurde het 4 uur voordat ik in slaap kon komen. Door de kou en alle indrukken zat ik enorm na te denken en te draaien. De volgende dag stond ik om 8.30 uur wat vermoeid op. Wat zou de dinsdag ons brengen?